ραχατ(ι)λίκι

το, Ν

ο τρόπος ζωής τού ραχατλή, τεμπελιά, χουζούρι.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ραχάτι + κατάλ. -λίκι (< τουρκ. κατάλ. -lik), πρβλ. θεριακ-λίκι].